شعبان جعفری ها در خیابان

آن ها بازگشته اند و امیدوارند، بی تردید این همه اعتماد به نفس شگفت انگیز را از پیشوای خود می گیرند که به آسانی در برابر چشمان گرد شده ی تمام ایران "دروغ" می گوید و در برابر چشمان از حدقه بیرون زده ی سران ساختار سیاسی کشور، آن ها را «مفسد» اعلام می کند. محمود احمدی نژاد اگر برند ی مناظره ی بی سابقه ی شب چهارشنبه نبود، بی شک بازنده هم نیست که هزاران هوادارش در میادین تهران فریاد می زدند: مناظره به پا شد، موسوی کله پا شد

بسیاری از هواداران میرحسین گرچه ده ها تفسیر خواهند نوشت که او مناظره را برده است اما هدف گیری احمدی نژاد به سوی خاندان هاشمی و ناطق تاثیر خودش را داشت؛ «دزدگیر ۸۸، قاتل کوسه و غول کش» تنها دسته ای از القابی بود که برای محمود احمدی نژاد ساخته اند. امشب آن ها میدان ولیعصر تهران را به قرق درآورده بودند و فریاد می زدند؛ «اکبرشاه حیا کن، ممکلت رو رها کن / هاشمی چیزتو بردار برو / توپ تانک هاشمی، دیگر اثر ندارد» و نفرت دیرپا از خاندان رفسنجانی در سپهر همگانی مددیار آن ها نیز بود. گرچه هسته ی بنیادین تجمع های پشتیبانی از احمدی نژاد را دسته ای موتورسوار جیره خوار تشکیل داده بودند اما به میزان قابل توجهی نیز جوانانی را می دیدید که هیچ قرابت پوششی با این دسته ی مزدور را نداشتند و به احمدی نژادی ها پیوسته بودند. در برابر گروه های کوچکی از هواداران میرحسین موسوی نیز به خیابان آمدند تا صدای «یاحسین میرحسین / نصرمن الله و فتح القریب، وای بر این دولت مردم فریب/ دولت سیب زمینی نمی خوایم، نمی خوایم» در گوشه هایی از میدان ولیعصر تهران شنیده شود. در کنار آن ها میزان قابل توجهی از اتوموبیل ها نیز با پوستر میرحسین در میان هواداران احمدی نژاد راه می گشودند و شگفتا برخی از کسانی دستبند سبز به دست داشتند که چادر به سر و این می تواند نشان دهد که دست کم بخشی از سازمان های رای سنتی در ایران در رقابت ریاست جمهوری آتی بر هم خورده و دچار دگرگونی هایی شده است.

جدال هواداران میرحسین موسوی با محمود احمدی نژاد در گوشه و کنار اوج می گرفت و فرو می کاست اما جو غالب در میدان ولیعصر تهران با دسته ای بود که پرچم «حزب الله لبنان» را می چرخانیدند، الله اکبر می گفتند و به تمامی پرخاش جو و متهاجم بودند و این درست ترین شکل پیروی از الگویی است که محمود احمدی نژاد آن را بنیان نهاده است. شعبان جعفری ها امشب به خیابان بازگشته بودند تا نمایش قدرت دهند و البته این بار چماق ها را پنهان ساخته بودند اما بازگشت آن ها به خیابان های می تواند یک زنگ هشدار بلند باشد که این جریان زنده و پویاست و به آسانی قدرت را وا نمی گذارد، آن ها برای ماندن چماق هم خواهند کشید.

با این وجود هنوز این دو شب دیگر مناظره است که روشن می کند محمود احمدی نژاد و دار و دسته ی شعبان بی مخ ها تا کجا می توانند پیش روند و مردم ایران تا چه میزان دیگر تاب تحمل وقاحت و دریدگی را دارند. پاسخ این دو پرسش، نتیجه ی نهایی رقابت ریاست جمهوری خواهد بود.

ساسان آقایی