ترجمه (بخشی از) متن بیانیه اتحادیه دانشجویان اروپا به این شرح است:
دانشجویان در ایران در معرض موجی سرکوبی و تجاوز به حقوق خود قرار دارند
مطابق با گزارش های عفو بین الملل، این اتحادیه هشدارهائی در مورد وضعیت دانشجویانی که در برابر موج سرکوب در ایران ایستادگی می کنند، دریافت کرده است.
اخرین موارد بازداشت خودسرانه و اقدامات سرکوب کننده بوی‍ژه در مورد دانشجویان، اعضای اقلیت های مذهبی و قومی، فعالان اتحادیه های صنفی کارگری در ایران و نیز فعالان حقوق زنان است.
سازمان عفو بین الملل نیز در بیانیه های خود در مورد هر گونه اقدام خشونت آمیز و سرکوب کننده با دانشجویان هشدار داده و خواهان آزادی همه دانشجویانی شده که در بازداشت خودسرانه بسر می برند و تنها جرم آنها اجرای حق خود مبنی بر آزادی بیان و آزادی برگزاری تجمع بوده است.
کانون مدافعان حقوق بشر در بیانیه خود در تاریخ ۱۲ مارس ۲۰۰۹ بازداشت این دانشجویان را محکوم کرده و هم چنین تقاضا کرده که دانشجویان محروم از تحصیل، که تنها بدلیل اجرای حقوق خود از حضور در کلاس های خود منع شده اند، بتوانند به تحصیل خود ادامه دهند. کانون مدافعان حقوق بشر توسط فعالان حقوق بشر در ایران از جمله شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل، تاسیس شده که خود این کانون نیز در دسامبر ۲۰۰۸ توسط مقامات جمهوری اسلامی تعطیل شد.
دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر ظاهرا اکنون در معرض چنین رفتارهای قرار دارند. چهار دانشجوی این دانشگاه در روز ۱۷ بهمن ماه در مراسم سالگرد درگذشت مهندس بازرگان ، بازداشت شدند.
در آغاز چنین برنامه ای ۲۰ تن از شرکت کنندگان در این برنامه بازداشت شدند اما ۱۶ تن از آنان آزاد شدند اما ۴ تن از آنان که دانشجویان دانشگاه امیرکبیر بوده اند هنوز در زندان اوین در بازداشت بسر می برند بدون آنکه هیچ اتهامی در مورد آنها مشخص شده باشد. این دانشجویان مطابق اخبار در اعتراض به شرایط بازداشت خود دست به اعتصاب زده اند.
بیش از ۷۰ نفر از دانشجویان این دانشگاه در ۲۳ فوریه ۲۰۰۹ در جریان یک تجمع مسالمت آمیز در این دانشگاه دستگیر شدند. اعتراض دانشجویان به تدفین اجساد ۵ تن از سربازان جنگ ایران بود.
این اقدام مقامات ایرانی در تدفین شهدا در دانشگاهها به تلاش آنها برای اعمال کنترل بیشتر بر دانشگاهها تفسیر شده است. این اجساد سربازان که بدلیل اینکه خود را در جنگ قربانی کرده اند، شهید خوانده می شوند، ورود نیروهای امنیتی و نظامی را به دانشگاهها تسهیل می کنند، زیرا دیگر برای ورود به دانشگاه نیازی نیست اثبات کنند که دانشجو هستند. این امر هم چنین می تواند مانعی برای تمامی اعتراضات و مخالفت های دانشجوئی در برابر سیاست های دولت باشد.
بسیاری از کسانی که در روز تدفین اجساد در این دانشگاه دستگیر شدند مورد بدرفتاری قرار گرفتند. تعدادی دیگر به کلانتری ۱۰۷ واقع در میدان فلسطین منتقل شدند که آنجا هم آنها مورد بدرفتاری قرار گرفتند.
چهار تن از اعضای انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر فردای آن روز بازداشت شدند. همه آنها هم اکنون در بند ۲۰۹ اوین که تحت نظارت وزارت اطلاعات ایران است بدون هیچ گونه ارتباطی با خارج و در حبس انفردای، بسر می برند.
یاسر ترکمن، دیگر عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشگاه امیرکبیر نیز در اوایل مارس ۲۰۰۹ توسط نیروهای امیتی دستگیر شد. او پیش از آن توسط ماموران حراست دانشگاه مطلع شد که به دانشگاه ممنوع الورود شده است و نمی تواند وارد دانشگاه شود. شاهدان دیده اند که وی در هنگام دستگیری مورد ضرب و شتم شدید از سوی دو فرد لباس شخصی قرار گرفته است.
در طی هفته های گذشته هم در استان جنوب شرقی ایران یعنی سیستان و بلوچستان نیز تعدادی از دانشجویان از ورود به دانشگاه منع شده اند و دو تن دیگر نیز بازداشت شدند که پس از آن ازاد شدند.
در شهر جنوبی- مرکزی ایران، شیراز نیز عده ای از دانشجویان بازداشت شدند و منازل عده ای از آنان مورد تفتیش قرار گرفت و عده ای دیگر هم از ورود به دانشگاه و حضور در کلاس های خود منع شده و چند تن دیگر نیز در اعتصاب غذا بسر می برند.
در شهر مرکزی ایران، یعنی اصفهان نیز انجمن دانشجویان بطور اجباری تعطیل شد و دو دانشجوی این دانشگاه بنام های داوودی و خدایاری دستگیر شدند.
در ماه ژانویه نیز، انجمن دانشجویان دانشگاه علامه طباطبائی و شاخه دفتر تحکیم وحدت بسته شد.
در شهرهای شمالی ایران، در دانشگاه صنعتی بابل نیز دانشجویان به کمیته انضباطی فراخوانده شدند و نیز ۱۵ دانشجوی دیگر نیز در دانشگاه خواه نصیر به کمیته انضباطی فراخوانده شدند.
انجمن اسلامی دانشگاه صنعتی نوشیروان مازندران نیز تعطیل شد در حالی که در شهر شمال غربی ایران یعنی تبریز نیز دانشجویان بسیاری به زندان محکوم شدند.
نسیم روشنائی، ساناز الله یاری، امیرحسین محمدی فر و مریم شیخ از دانشجویان طیف چپ، موسوم به دانشجویان‌آزادیخواه و برابری طلب نیز روز اول مارس توسط نیروهای امنیتی دستگیر شدند. عفو بین الملل نیز با صدور بیانیه ای در مورد خطر شکنجه و بدرفتاری با آنان در هنگام بازداشت ابراز نگرانی کرد. آنها هم اکنون در بند ۲۰۹ اوین بسر می برند.
روند چنین بازداشت هائی در ایران در حال افزایش است و این امر با هدف ساکت کردن انتقادها و صدای منتقدین پیش از انتخابات درایران است. سازمان عفو بین الملل دانشجویان یاد شده را زندانی عقیده و وجدان می داند، زیرا آنها تنها بدلیل اجرای حق خود یعنی ابراز آزادانه نظرات خود در بند بسر می برند.
اتحادیه دانشجویان اروپا از مقامات جمهوری اسلامی ایران می خواهد که ۴ دانشجوی دانشگاه پلی تکنیک که در روز ۴ فوریه و ۴ دانشجوی دیگر این دانشگاه که در روز ۲۴ فوریه متعاقب تجمع اعتراضی دانشجویان این دانشگاه بدلیل تدفین شهدا در این دانشگاه بازداشت شدند، را در برابر هرگونه شکنجه، رفتار ظالمانه و تحقیر آمیز محافظت کرده و به آنها دسترسی سریع به خانواده، وکیل و هرگونه مراقبت پزشکی درصورت ضرورت، ارائه شود.
علاوه بر آن اتحادیه دانشجویان اروپا خواهان آزادی فوری و بدون قید و شرط دانشجویان نه دانشجوئی است که تنها بدلیل مسالمت آمیز دیدگاههایشان و اجرای حق خود مبنی بر آزادی تجمعات در بازداشت بسر می برند. آنها هم چنین فورا باید اجازه یابند که به سر کلاس های خود باز گردند
0 comments:
Post a Comment